Armut meyvesinin olgunlaşması ve yumuşaması sırasında hücre duvarında bulunan pektin maddesi, pektinaz enzimleri tarafından parçalanır.
Bu grup enzimler, özellikle Pektin Metil Esteraz (PME) ve Poligalakturonaz (PG) olmak üzere iki temel tiptedir ve birlikte meyve dokusunun yumuşamasını ve hücreler arası bağların çözülmesini sağlar.
Pektin Metil Esteraz (PME)
Görevi: Pektin zincirindeki metil gruplarını (–CH₃) kopararak pektinik asidi oluşturur.
Reaksiyon:
Pektin – COOCH₃ + H₂O → Pektin – COOH + CH₃OH
Etkisi:
Hücre duvarında iyonik bağları (özellikle Ca²⁺ köprülerini) zayıflatır.
Bu, dokunun sertliğini kaybetmesine ve yumuşamaya neden olur.
Aktivasyon: Olgunlaşma süreci boyunca artar; etilen ve sıcaklıkla uyarılır.
Poligalakturonaz (PG)
Görevi: PME tarafından demetillenmiş pektinleri hidrolize eder; galakturonik asit zincirlerini kırar.
Reaksiyon:
Pektik asit → Oligogalakturonatlar → Galakturonik asit
Etkisi:
Hücreler arası yapışkan pektin tabakayı parçalayarak meyve dokusunun gevşemesini sağlar.
Armut yumuşaması, su salması ve doku kaybı ile doğrudan ilişkilidir.
PME & PG Etkileşimi
1 Önce PME, pektini demetilleştirerek PG’nin etki edebileceği bir yüzey oluşturur. 2 Ardından PG, pektin zincirini parçalayıp dokunun çözülmesine yol açar. 3 Bu süreç etilen artışı ve soğuk stres sonrası hücre zayıflamasıyla hızlanır.
Enzim Aktivitesini Etkileyen Faktörler
Sıcaklık: 0–1 °C’de aktivite minimum; >20 °C’de hızla artar.
pH: 4,5–5,5 aralığı optimumdur.
Etilen: PME ve PG genlerinin ekspresyonunu artırır.
Kalsiyum (Ca²⁺): Hücre duvarında Ca-pektat köprüleri oluşturarak PME etkisini azaltır.