Erken dönem bulaşmalarda verim kaybı %20–50 olabilir.
Şiddetli enfeksiyonlarda yapraklar tamamen kurur, sap incelir, dane dolumu zayıflar.
Özellikle nemli ve ılıman iklimlerde, yoğun ekim ve aşırı azotlu gübreleme koşullarında yaygındır.
Belirtiler ve Tanılama Kriterleri
Bitki Aşaması
Belirti
Açıklama
Vejetatif dönem
Küçük, turuncu-kahverengi pustüller
Genellikle yaprağın üst yüzeyinde
Gelişme dönemi
Pustüller birleşir
Yaprak yüzeyi düzensiz kahverengileşir
İleri dönem
Sararma ve erken yaprak ölümü
Pas rengi sporlar elle silinebilir
Telial evre
Siyah pustüller
Hasat öncesi dönemde görülür (teliospor evresi)
Mikroskop altında yuvarlak, dikenli ürediosporlar ve daha koyu renkli, kalın duvarlı teliosporlar gözlemlenir.
Gelişme Koşulları ve Risk Faktörleri
Faktör
Uygun Aralık / Durum
Etkisi
Sıcaklık
15–22°C
Enfeksiyon ve gelişim için optimum
Bağıl nem
%95 ve üzeri
Spor çimlenmesi için gerekli
Yaprak yüzeyinde çiğ
≥ 6 saat
Enfeksiyon için yeterli nem
Azot fazlalığı
–
Duyarlılığı artırır
Yoğun ekim
–
Mikroklima nemini yükseltir
Kültürel Mücadele Önlemleri
Dayanıklı çeşitlerin kullanılması (örneğin ‘Tarm 92’, ‘Orman 89’ gibi toleranslı arpa çeşitleri).
Ekim sıklığının azaltılması – hava sirkülasyonunu artırır.
Bitki artıkları sonbaharda toprağa gömülmeli veya yakılmalıdır.
Aşırı azotlu gübreleme yapılmamalıdır.
Ekim nöbeti (rotasyon) uygulanmalı, aynı alana üst üste arpa ekilmemelidir.
Kimyasal Mücadele
İlaçlama, hastalığın ilk belirtileri (pustül oluşumu) görüldüğünde başlatılır.
Yaprak ve üst boğum ilaçlamaları, hastalığın şiddetine göre 1–2 kez tekrarlanabilir.