Bağ Küllemesi, Uncinula necator adlı fungus tarafından oluşturulan, bağcılığın en yaygın yaprak ve meyve hastalıklarından biridir.
Fungus, yaprak, sürgün ve tanelerin üzerinde beyaz–gri unumsu bir tabaka oluşturur. Özellikle sıcak, kuru ve nemli hava koşulları hastalığın yayılımını hızlandırır.
Belirtiler (Semptomlar)
Bitki Kısmı
Belirti Özellikleri
Yaprak
Üst ve alt yüzeyde gri-beyaz unumsu mantar tabakası. İleri dönemde yaprakta buruşma, kuruma ve bronzlaşma.
Sürgün
Genç sürgünlerde beyazımsı tabaka, sonra gri-kahverengi görünüm. Yüzey matlaşır, gelişim yavaşlar.
Salkım ve Tane
Küçük tanelerde beyaz kül tabakası; taneler büyüdükçe çatlar, kabuk altında kahverengi lekeler oluşur. Taneler patlar veya buruşur.
Çiçek
Çiçek saplarında enfeksiyon sonucu tane tutumu azalır.
Kokusal Belirti
Şiddetli durumlarda “küf kokusu” (mantarımsı koku) hissedilir.
Biyoloji ve Enfeksiyon Koşulları
Özellik
Açıklama
Kışlama
Fungus, kabuk altı tomurcuklarda misel veya düşen yapraklarda kleistotesyum formunda kışı geçirir.
İlk Enfeksiyon
İlkbaharda tomurcuklardan çıkan sürgünlerle birlikte başlar.
Yayılım
Konidiler rüzgarla taşınır; yüksek nem, düşük yağış ortamında çoğalır.
Uygun Sıcaklık
20–27 °C (optimal 25 °C). 35 °C’nin üzerinde gelişim durur.
Riskli Dönemler
Göz uyanmasından meyve olgunlaşmasına kadar tüm dönem risklidir.
Entegre Mücadele Stratejisi (IPM Yaklaşımı)
Kültürel Önlemler
Hava sirkülasyonu sağlamak için seyrek dikim ve yaprak seyreltme yapılmalıdır.
Aşırı azotlu gübrelemeden kaçınılmalıdır.
Dikim sıraları rüzgar yönüne göre düzenlenmelidir.
Enfekte yaprak ve sürgünler budama sırasında uzaklaştırılmalıdır.
Aşırı nemi azaltmak için damla sulama sistemi tercih edilmelidir.
