Tarımsal özellikler
Bu yulaf Avrupa`ya özgüdür ve Güney Amerika`da biyokütle ve yem üretimi için kullanılmıştır. Genellikle ilkbahar yulaflarından daha erken başaklanma gösterir. Kışın düzenli olarak cıvatalanma sürecinden geçtiği için sapları kolayca donar. Yeterince gelişmemişse, ilkbaharda tekrar ekime başlayabilir. Virüs enfeksiyonlarına ve taç pasına karşı yaygın yulaflardan çok daha az hassastır. Ortalama olarak kış veya ilkbahar yulaflarından daha fazla biyokütle üretir (+%15 biyokütle ve +%37 emilen azot). Diğer yulaflardan daha düşük bir TWK`ya sahiptir, bu nedenle daha düşük ekim oranlarına sahiptir. Çeşitler arasında önemli farklılıklar vardır. Onları en çok farklılaştıran şey başaklanmanın erkenciliğidir. Erkenci çeşitler daha hızlı biyokütle üretir ancak daha yüksek bir karbon/azot oranına sahiptir. Ayrıca, çok erken ekilirse canlı tohumlar üretebilirler. Erken ekim için geç çeşitler, geç ekim için erken çeşitler tercih edilmelidir. Aynı erkencilik için biyokütle üretiminde %20-30`a varan farklılıklar olabilir.
